Ik heb een hele weg achter de rug. Van krachtige Ashtanga yoga tot subtiele Somatic movement. Hoe mijn reis er uitziet, lees je hier. Ik hoop je te inspireren om je eigen pad uit te stippelen en je eigen unieke stijl te vinden. Yoga heeft me zoveel gebracht. Ik hoop voor jou hetzelfde.
“Ik wilde gewoon meer weten”
Hoe ik teacher werd
“Mijn eerste teacher training volgde ik in 2014 bij Antwerp Yoga. Een tweede in 2018 en sindsdien ben ik opleidingen blijven volgen. Eigenlijk wilde ik gewoon meer weten over de filosofie, de houdingen, anatomie, meridianen … Er was een hele wereld te ontdekken en ik wist zo weinig.”
“Ik had nooit de intentie om voor de klas te staan, eerlijk gezegd. Door een aantal vervangingen ben ik er dan toch, stilaan, in gerold. En hoe langer ik lesgeef, hoe meer ik besef dat er nog zoveel te leren is. Ik zal eeuwig student zijn: nog altijd houd ik mijn dagboeken bij over elke practice, hoe elke pose aanvoelt en welke aanpassingen me verder helpen.
“Door mee het Yin Teacher Training Programma vorm te geven, houd ik mezelf scherp en blijf ik bijleren”
Ik begon met een opleiding Vinyasa en daarna kwam een Hatha teacher training. Vervolgens ging ik me verdiepen in de Yin, eerst gekoppeld aan de meridianen bij Miriam Wagner: een studie die zich een weg baande van binnen naar buiten. En bij José de Groot ging ik in de leer over Functionele Yin. Daar leerde ik enorm veel bij over het belang van experimenteren met houdingen, want een yin-pose ziet er niet altijd hetzelfde uit. Ik kan bepaalde houdingen anatomisch niet aan die een medestudent wel aankan, bijvoorbeeld. En de ene dag is je lichaam tot andere houdingen in staat dan de andere. Dus je pose hoeft er niet perfect uit te zien, maar moet wél juist aanvoelen. Daardoor krijg je vertrouwen in jezelf, in je lichaam, in je veerkracht. Die filosofie neem ik mee in al mijn yogalessen.
Na de Yin ging ik op ontdekking in Somatic movement. Nog verder de verdieping in. Want nog meer dan met Yin, volg je hier het pad van verbinding tussen lichaam en geest via specifieke technieken en oefeningen. Mijn doel is 500 uur Teacher Training te halen bij Tias Little zodat ik ook hier mijn studenten nog verder in kan begeleiden.
Intussen geef ik elke week enorm dankbaar les. Het is door les te geven, dat ik mezelf voortdurend opnieuw aanleer wat mijn teachers me hebben geleerd. En het is door les te geven, dat ik mezelf telkens weer nieuwe vragen stel en ontdek dat er nog zo veel te leren is. Ik probeer nog elke dag opnieuw met een ‘beginner mindset’ op mijn eigen matje te gaan staan, zonder verwachtingen of vooroordelen.
Zo ben ik ook enorm dankbaar om mee het Yin Teacher Training Programma voor Antwerp Yoga vorm te geven. Samen met onze studiomanager hebben we gekozen om een intensieve en uitgebreide training samen te stellen van 100u. Dit dwingt ook mij weer om met nieuwe ogen naar mijn eigen lessen, trainingen en opleidingen te kijken. Ik blijf mezelf voor dit programma dus ook uitdagen.
En op die manier sleutel ik ook vaak aan mijn wekelijkse lessen: ik experimenteer met en zonder muziek, ik ga aan de slag met aromatherapie, werk rond een bepaald thema of laat de thema’s een keer bewust los. Ook dat is constant in beweging. Wat vaststaat is dat ik gewoon mezelf blijf, en op mijn eigen, oprechte manier anderen probeer te raken.
Ik vind het ook heerlijk om mijn studenten te zien evolueren en groeien … Om hen te zien ontspannen, hun ademhaling te zien indalen op het moment dat ze loslaten. En een ohm op het einde van de les? Die is voor mij echt magisch.”
Inspiratie & tips
De moeilijke weg naar Yin Yoga
“Het was geen liefde”
“Mijn eerste yogales? Ik herinner ze me alsof het gisteren was: een Vinyasa les. Ik was meteen verknocht. Ik had al jaren pilates gevolgd, dus het werk op de mat was me niet vreemd. Maar dit hier? Dit was nog net wat anders. Het was alsof de buitenwereld ophield te bestaan. Ik kon mijn hoofd tot rust brengen.”
“Na die eerste les Vinyasa, kwamen snel drie lessen per week. Van drie lessen per week kwam een Ashtanga yoga practice waar ik me helemaal thuis voelde. Het fysieke werk bracht me wat ik op dat moment nodig had: ik kon de mentale pauzeknop induwen. Nog nergens anders had ik dit gevonden.
“Ik heb ontdekt dat het een soort dans is. Zonder mijn Yin sta ik niet goed in mijn Vinyasa practice. En vice versa”
Toen ik een schouderblessure kreeg – een ongelukkig toeval – voelde ik: ik kan geen week meer zonder yoga. De blessure duwde me richting de Yin yoga. Maar dat was geen liefde op het eerste gezicht. Plots bleek het heel moeilijk om dat hoofd uit te schakelen. Door lang in de pose te blijven, ging mijn hoofd net op hol slaan. Ik had het enorm moeilijk om mijn emoties te onderkennen. De Yin practice bleek een soort meditatie te zijn, waarin je gedachten leert toelaten en weer lossen zonder oordeel. Dat had ik bij de meer fysieke yogavormen nooit geleerd: die gedachten eerst toe te laten. Ik had ze letterlijk weggewerkt.
Zodra mijn blessure voldoende genezen was, kon ik niet snel genoeg terug in de Vinyasa en Ashtanga lessen staan. Maar toch. Ik bleef trouw mijn Yin les bezoeken. Want diep vanbinnen voelde ik dat ik de balans nodig had.
Ik heb ontdekt dat ook dit een soort dans is. Het ene is niet in evenwicht zonder het andere. Zonder mijn Yin – waarin ik voel waar mijn grenzen liggen, zowel fysiek als emotioneel – sta ik niet goed in mijn Vinyasa practice. En vice versa.
Toen Functionele Yin Yoga op mijn pad kwam leerde ik écht te luisteren naar wat mijn lichaam me vertelde. Wat houdt me tegen om in een houding te komen: fysiek, emotioneel, energetisch … Ik leerde naar elke laag van mezelf te luisteren. En daarom ziet elke yin practice er anders uit, want elke dag is anders en voelt anders. Ik heb geleerd om het perfecte plaatje los te laten, nu ook in mijn Ashtanga en Vinyasa practice.”
Somatic Movement was een openbaring
“Het was alsof ik thuiskwam in mijn eigen lichaam”
“Het bewegen van één enkel, die vervolgens de beweging in gang zet van één knie, van één heup. Hoe je ruggenwervels daarna tegen de mat bewegen, hoe je nek korter en langer wordt. Dat allemaal door de beweging van één enkel. Ongelooflijk.”
“Ik voel nog hoe ik daar op de mat lag, in de workshop van Jyl Kutsche en een bijna buitenlichamelijke ervaring had. Ze liet me met andere, nieuwe, intuïtieve oren naar mijn lichaam luisteren. De subtiele microbewegingen die we in lange repetities herhaalden, zorgden voor een openbaring. Ik voelde me beweging na beweging meer thuis komen in mijn eigen lichaam. En aan het einde van de workshop wist ik het. Eenmaal deze weg ingeslagen, is er geen terugkeer mogelijk.
“Ik ging naar de bron om alles uit eerste hand te leren”
Ik moest meer weten over deze therapeutische yogastijl. Dus ik ging naar de bron en schreef me in bij de grondlegger van SATYA Tias Little. Met zijn Somatic Awarenes Training for Yoga Attunement is hij de referentie. Hij combineert onder andere klassieke yoga, boeddhisme en somatische therapie in een eigen en dynamische stijl.
Intussen ben ik 300u verder in mijn opleiding en blijf ik nieuwe technieken en bijhorende wonderen in de stijl ontdekken. Ik geef regelmatig workshops en heb wekelijks een Somatic Yin les waar ik nu ook zie hoe mijn studenten helemaal los komen uit hun eigen hoofd en samenvallen met hun lichaam.
Bepaalde technieken komen ook aan bod in mijn andere yogalessen. Deze yogavorm heeft me bijvoorbeeld zoveel geleerd over beweging op ademhaling. Nu kan ik in de Yin lessen bijvoorbeeld nog beter letten op hoe je je grenzen kunt bewaken door goed naar je ademhaling te luisteren. En hoe je in een Vinyasa ook dicht bij je ademhaling blijft: hoe je ook daar contact maakt met de stilte door het punt te zoeken waar je in- en uitademhaling zo natuurlijk in elkaar overvloeien. Daar gebeurt de magie.
Wel, dankzij de subtiliteit van somatic movement, leer je op een nog dieper niveau te luisteren naar wat er binnenin gebeurt, leer je nog meer los te laten.”
Wat mijn studenten te zeggen hebben,
vind ik hartverwarmend.
“Ik heb geleerd om mijn gevoeligheid als sterkte te zien”
“Geluid, geur, stemming, emoties van anderen: het zijn dingen die bij mij vaak een tikje harder binnenkomen dan bij anderen. Hoogsensitief heet dat nu, maar toen ik jong was, was er nog geen noemer voor. Het maakte me nogal zelfbewust dat ik minder ‘stoer’ was dan mijn leeftijdsgenoten. Had je me als kind gezegd dat ik wekelijks les zou geven? Dan had ik dat nooit geloofd.
“Maar hier sta ik nu toch, met niks anders dan mijn stem en mijn lichaam, voor een volle yogaklas. Dat is een lange weg geweest. Een yogalerares zei me ooit dat mijn hoogsensitiviteit geen limiet was, maar een kracht. En ik voelde het zo ook effectief op de mat … Tijdens yoga is er geen competitie met een tegenstander, met jezelf of met wat ‘anderen zullen denken’. Het enige doel is observeren, mildheid voelen en groeien. Ik leerde met yoga om mezelf te accepteren zoals ik ben. En dat wil ik ook mijn studenten meegeven: zie je persoonlijkheid als een sterk en mooi geheel, niet als stukjes goed en stukjes slecht. Wat jij als ‘zwak’ ziet, wordt in een andere context als ‘sterk’ bestempeld. Mijn gevoeligheid zorgt ervoor dat ik als docent goed aanvoel wat mijn studenten nodig hebben. Ik voel meteen aan wat ze me tussen de regels door vertellen, soms alleen met hun lichaam. Dat is sterk, en in een andere context zou men diezelfde gevoeligheid als zwak bestempelen. Maar eerlijk is eerlijk: het is soms een moeilijke weg geweest om die acceptatie te vinden. Nu ben ik gewoon ik.
Ik vind deze quote van Alan Alda daarom zo mooi: “You have to leave the city of your comfort and go into the wilderness of your intuition. What you’ll discover will be wonderful. What you’ll discover is yourself.”
